เรียงความ 3 ย่อหน้าคืออะไรบ้าง

อ่ะ… เรียงความสามย่อหน้าเหรอ? พูดตรงๆ นะ บางทีก็แอบเบื่อเหมือนกันนะเนี่ย! (หัวเราะ) คือมันเหมือน… แซนวิชสามชั้นน่ะทุกคน เข้าใจป่ะ?

ย่อหน้าแรกก็คือ “ขนมปังแผ่นบน” ไง! ก็คือบทนำนั่นแหละ ต้องดึงดูดใจตั้งแต่แรกเห็น! ต้องทำให้คนอ่านอยากรู้ว่า “เฮ้ย! ข้างในมันมีอะไรวะ?” เคยป่ะ เวลาเห็นแซนวิชน่ากินๆ แล้วแบบ… อดใจไม่ไหวต้องกัดเลย! บทนำก็ต้องฟีลนั้นอ่ะ! เล่าเรื่องเปิดมาให้น่าสนใจ อาจจะยกตัวอย่างอะไรสักหน่อยก็ได้นะ อย่างตอนนั้นอ่ะ เราเคยเขียนเรียงความเรื่อง “ความสุข” แล้วเราเปิดด้วยเรื่องหมาที่บ้านวิ่งเล่นในสวน โอ๊ย… คนอ่านติดตรึม! (โม้ไปงั้นแหละ 555+) แต่ประเด็นคือต้องน่าสนใจไง!

แล้วย่อหน้าสองล่ะ? ก็ “ไส้” ไง! นี่แหละคือเนื้อหาจริงๆ ที่เราอยากจะบอก! จะยกเหตุผล จะยกตัวอย่าง จะเอาสถิติมาอ้างอิง (แบบเนียนๆ นะ ไม่ต้องเหมือนอ่านรายงานวิจัยขนาดนั้น) ก็ยัดๆ เข้าไปในย่อหน้านี้แหละ! แต่… อย่าเยอะเกินไปนะ! เดี๋ยวเลี่ยน! เหมือนกินแซนวิชที่ไส้เยอะเกินไปจนทะลักอ่ะ! ต้องพอดีๆ ให้คนอ่านเคี้ยวหนุบหนับ เข้าใจง่าย ไม่เบื่อ! แล้วก็… อย่าลืมเชื่อมโยงกับบทนำด้วยนะ! ไม่งั้นคนอ่านจะงงว่า “เอ๊ะ! ตกลงแกจะพูดเรื่องอะไรกันแน่?”

สุดท้ายก็ “ขนมปังแผ่นล่าง” นั่นก็คือบทสรุป! อย่าให้มันจืดชืดนะ! ต้องสรุปประเด็นทั้งหมดให้คนอ่านเข้าใจว่า “อ๋อ! ที่ผ่านมาทั้งหมดเนี่ย แกกำลังจะบอกฉันว่าอย่างนี้นี่เอง!” แล้วก็… ถ้าอยากจะทิ้งท้ายอะไรให้คนอ่านคิดต่อ ก็จัดไป! แต่… อย่าเยอะ! เอาแค่พอเป็นพิธี! เหมือนเรากินแซนวิชเสร็จแล้วก็อยากจะเช็ดปากเบาๆ อะไรทำนองนั้นอ่ะ! จบแบบสวยๆ ไม่ทิ้งคราบเลอะเทอะไว้!

สรุปแล้ว เรียงความสามย่อหน้ามันก็แค่… โครงสร้างเฉยๆ อ่ะทุกคน! สำคัญที่สุดคือ “เนื้อหา” และ “วิธีการนำเสนอ” ของเราต่างหาก! ทำให้มันสนุก! ทำให้มันน่าสนใจ! แล้วคนอ่านจะติดใจเองแหละ! (แต่ถ้าเขียนยาวกว่านี้ได้ก็จะดีนะ… จะได้ใส่ไส้เยอะๆ ไง! 555+)

#3 ย่อหน้า #เนื้อหา #เรียงความ