ผู้ป่วยติดเตียง รู้สึกยังไง

ผู้ป่วยติดเตียง รู้สึกยังไงนะ… แค่คิดก็ใจหายแล้ว! ฉันเคยดูแลยายที่บ้าน ตอนท่านป่วยหนักๆ นอนติดเตียงเลย บอกตรงๆ ว่า มันทรมานกว่าที่คิดเยอะเลยค่ะ มันไม่ใช่แค่ร่างกายอ่อนแออย่างเดียว…

ความรู้สึกของผู้ป่วยติดเตียง: มากกว่าที่ตาเห็น…

คือแบบ… ไม่ใช่แค่ร่างกายไม่แข็งแรง แต่จิตใจมัน… แย่กว่าอีก! ลองนึกภาพสิคะ คุณนอนอยู่บนเตียงทั้งวันทั้งคืน… ช่วยตัวเองอะไรไม่ได้เลย อึดอัดเนอะ? มันเป็นความท้าทายทางจิตใจที่รุนแรงมากจริงๆ ไม่ใช่แค่เหนื่อย แต่รู้สึก…สิ้นหวังด้วย

• ความเบื่อหน่าย… จนอยากจะกรี๊ด! มันว่างเปล่ามาก รู้มั้ยคะ? ทั้งวันเจอแต่ผนังห้อง ได้แต่คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อย ไม่มีอะไรทำ ไม่มีใครคุยด้วย ยายฉันถึงกับบอกว่า เหมือนเวลาหยุดเดินเลย แล้วแบบนี้จะไม่เบื่อได้ยังไง? คือมันทรมานกว่าที่เราคิดจริงๆ (บางวันฉันก็อยากจะร้องไห้ตามยายเลย)

• ซึมเศร้าน่ะ… มันคืบคลานเข้ามาทีละนิด เห็นชัดเลยค่ะ ตอนแรกยายยังพูดคุยได้ แต่พอผ่านไปสักพัก เริ่มเงียบขรึม ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยยิ้ม กินก็ไม่ค่อยลง ยิ่งเห็นท่านเป็นแบบนี้ ฉันก็ยิ่งใจเสีย มันเหมือน… อิสรภาพหายไปเลย ทั้งอิสรภาพในการทำอะไร แม้กระทั่งอิสรภาพในการลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ มันเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้าจริงๆ (อันนี้พูดจากประสบการณ์ล้วนๆ เลยนะ)

• วิตกกังวล? มากมายเหลือเกิน! เรื่องสุขภาพ อนาคต แล้วก็… ต้องพึ่งพาคนอื่น มันกดดันมากๆ เลยค่ะ ยายฉันเครียดเรื่องค่าใช้จ่าย เครียดเรื่องอนาคต เครียดไปหมด ฉันเข้าใจเลยว่าทำไมถึงวิตกกังวล มันเป็นความเครียดที่… อธิบายยาก แต่หนักหน่วงมาก

• รู้สึกไร้ค่า… แล้วก็โดดเดี่ยว ไม่รู้สิ มันเหมือน… โลกนี้เหลือแค่ตัวเราคนเดียว ทำอะไรไม่ได้ ช่วยตัวเองไม่ได้ แล้วก็ไม่มีใครเข้าใจ ความรู้สึกนี้ มันแย่มากจริงๆ เหมือนตัวเองเป็นภาระของคนอื่น (ตอนนั้นฉันพยายามหาทางทำให้ยายมีความสุข แต่บางทีก็ไม่รู้จะทำยังไงดี)

สรุปแล้ว การดูแลผู้ป่วยติดเตียง มันไม่ใช่แค่เรื่องร่างกายอย่างเดียว แต่เราต้องใส่ใจสุขภาพจิตของเขาด้วย ต้องหาอะไรให้ทำบ้าง อย่าปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว ต้องคุยกับเขา ให้กำลังใจเขา เห็นใจเขา มันสำคัญมากๆ เลยนะคะ… จริงๆ (อ้อ เคยอ่านเจอสถิติ ประมาณว่า… เยอะมากนะ ผู้ป่วยติดเตียงที่เป็นโรคซึมเศร้า แต่จำตัวเลขไม่ได้แล้ว ขอโทษนะคะ!)