ทำไมคนไทยเรียกไอติม

เออ ว่าแต่ทำไมคนไทยถึงเรียก “ไอติม” กันนะ? ไอศกรีม…มันก็ดูเป็นทางการไปป่ะ? คือแบบ…ตอนเด็กๆ ไม่เคยคิดเลยนะว่าทำไมต้อง “ไอติม” ไม่ใช่ “ไอศกรีม” แต่พอโตมาก็เออ จริง! ไอติมมันฟังดูน่ารักกว่าเยอะเลยอ่ะ เหมือนชื่อเล่นมากกว่าชื่อจริงอีกนะว่าไหม?

แล้วที่บอกว่าสมัยก่อนมีไอศกรีมที่ไม่ใส่นมด้วยเหรอ? เพิ่งรู้อ่ะ! คือปกติกินแต่แบบที่มันนมๆ หวานๆ มันๆ อร่อยๆ อ่ะนะ แต่คิดดูดิ คนไทยเราก็ชอบอะไรที่มันง่ายๆ สั้นๆ อยู่แล้วป่ะ? จะให้พูด “ไอศกรีม” ทุกครั้งที่อยากกิน มันก็ยาวไปหน่อยปะ? “ไอติม” นี่แหละ! สองพยางค์จบ! ง่ายดี เหมาะสุดๆ เหมือนคำว่า “หนัง” แทน “ภาพยนตร์” นั่นแหละ เข้าใจง่าย ติดปาก ใช้กันทั่วบ้านทั่วเมืองไปเลย!

จำได้เลยตอนเด็กๆ ไปเที่ยวตลาดกับแม่ แม่ก็จะถามว่า “อยากกินไอติมอะไรลูก?” คือแบบ…ไม่เคยมีใครถามว่า “อยากกินไอศกรีมอะไรลูก?” เลยอ่ะ (หรืออาจจะมี แต่เราไม่เคยเจอเอง 555) คือ “ไอติม” มันเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมเราไปแล้วอ่ะเนอะ เหมือนเราเรียก “รถเมล์” แทน “รถโดยสารประจำทาง” อะไรแบบนั้นเลยอ่ะ

สรุปแล้วก็คือ…ไม่รู้ดิ! อาจจะเพราะคนไทยเราชอบอะไรง่ายๆ สบายๆ ก็ได้มั้ง แล้ว “ไอติม” มันก็ดูน่ารัก น่ากินกว่า “ไอศกรีม” จริงๆ อ่ะเนอะ ว่าแต่…วันนี้กินไอติมอะไรดีนะ? (เริ่มหิวซะแล้วสิเนี่ย)