เครื่องหมาย [ ฯลฯ] เรียกว่าอะไร

เครื่องหมายสามจุด … หรือที่รู้จักกันในนาม “ฯลฯ” นั้น แท้จริงแล้วไม่ใช่เพียงเครื่องหมายที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อความสะดวกเท่านั้น แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงความละเอียดอ่อนในการสื่อสารและการจัดการข้อมูลที่มากมายเกินกว่าจะกล่าวถึงอย่างครบถ้วน หากเราพิจารณาอย่างถี่ถ้วนจะพบว่าคำว่า “ไปยาลใหญ่” หรือ “เปยยาลใหญ่” ที่ใช้เรียกเครื่องหมายนี้ในบางวงการนั้น เป็นคำเรียกที่สะท้อนถึงแก่นแท้ของความหมายได้อย่างน่าสนใจ เพราะ “ไปยาลใหญ่” หรือ “เปยยาลใหญ่” นั้นหมายถึง “และอื่นๆ อีกมากมาย” นั่นเอง

ความพิเศษของเครื่องหมายนี้ไม่ได้อยู่ที่รูปลักษณ์ที่เรียบง่าย แต่กลับอยู่ที่ความสามารถในการบ่งบอกถึงบริบท ซึ่งเป็นสิ่งที่เครื่องหมายวรรคตอนอื่นๆ ทำได้ยาก การใช้ “ฯลฯ” ไม่ใช่เพียงการย่นย่อคำพูด แต่เป็นการแสดงถึงความเข้าใจของผู้เขียนต่อความต่อเนื่องและความกว้างขวางของข้อมูล เช่น การกล่าวถึงผลไม้ เราอาจเขียนว่า “มังคุด มะม่วง ลำไย ทุเรียน ฯลฯ” การใช้ “ฯลฯ” ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่ามีเพียงแค่สี่อย่างที่กล่าวมา แต่บอกเป็นนัยๆ ว่ายังมีผลไม้ชนิดอื่นๆ อีกมากมายที่อยู่ในประเภทเดียวกัน ซึ่งการระบุให้ครบถ้วนนั้นไม่จำเป็นและอาจทำให้เกิดความยืดยาวเกินควร

นอกจากนี้ การเลือกใช้ “ฯลฯ” ยังแสดงถึงทักษะในการเขียน เพราะการใช้ที่ไม่เหมาะสมอาจทำให้ข้อความคลุมเครือ หรือขาดความชัดเจนได้ เช่น การใช้ “ฯลฯ” ในการรายงานข้อมูลทางวิชาการอาจไม่เหมาะสม เนื่องจากต้องการความแม่นยำและความครบถ้วน แต่การใช้ในข้อความทั่วไป เช่น การพูดคุยหรือการเขียนบันทึกส่วนตัว กลับเป็นการแสดงถึงความเป็นกันเองและความคล่องตัวในการสื่อสาร

ฉะนั้น เครื่องหมาย “ฯลฯ” จึงไม่ใช่เพียงแค่เครื่องหมายวรรคตอนธรรมดา แต่เป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วยให้การสื่อสารมีความกระชับ มีประสิทธิภาพ และสะท้อนถึงความเข้าใจของผู้เขียนในเรื่องของการจัดการข้อมูล และความสามารถในการเลือกใช้คำพูดที่เหมาะสม ซึ่งนับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของภาษาไทยที่น่าสนใจศึกษาต่อไป