Wheezing กับ Rhonchi ต่างกันอย่างไร

เสียงวี๊ด (Wheezing) และเสียงครืดคราด (Rhonchi) เป็นเสียงปอดผิดปกติที่แพทย์ใช้ในการวินิจฉัยโรคทางเดินหายใจ แม้ว่าทั้งสองเสียงอาจฟังดูคล้ายคลึงกันในบางครั้ง แต่มีความแตกต่างที่สำคัญที่ช่วยแยกแยะและบ่งชี้ถึงปัญหาสุขภาพที่แตกต่างกัน

เสียงวี๊ด (Wheezing): เสียงแหลมสูง บ่งบอกถึงทางเดินหายใจตีบแคบ

เสียงวี๊ดเป็นเสียงแหลมสูง คล้ายเสียงผิวปาก เกิดจากการที่อากาศถูกบังคับให้ผ่านทางเดินหายใจที่ตีบแคบลง สาเหตุของการตีบแคบนี้ อาจเกิดจากการหดเกร็งของกล้ามเนื้อรอบหลอดลม การอักเสบและบวมของเยื่อบุทางเดินหายใจ หรือมีสิ่งแปลกปลอมอุดกั้น มักพบในผู้ป่วยโรคหอบหืด หลอดลมอักเสบ ภาวะภูมิแพ้ หรือมีสิ่งแปลกปลอมติดค้างในทางเดินหายใจ เสียงวี๊ดสามารถได้ยินทั้งตอนหายใจเข้าและหายใจออก แต่ส่วนใหญ่มักได้ยินชัดเจนกว่าตอนหายใจออก

เสียงครืดคราด (Rhonchi): เสียงทุ้มต่ำ บ่งบอกถึงการอุดตันในหลอดลมใหญ่

เสียงครืดคราดเป็นเสียงทุ้มต่ำ คล้ายเสียงกรน เกิดจากการสั่นสะเทือนของสารคัดหลั่ง เช่น เสมหะ หรือน้ำมูก ที่ขวางอยู่ในหลอดลมขนาดใหญ่ มักพบในผู้ป่วยที่มีภาวะหลอดลมอักเสบเรื้อรัง โรคปอดบวม หรือโรคปอดเรื้อรังอื่นๆ เสียงครืดคราดมักจะเปลี่ยนแปลงหรือหายไปหลังจากไอ เนื่องจากการไอช่วยขับสารคัดหลั่งออกจากทางเดินหายใจ เสียงนี้มักได้ยินชัดเจนกว่าตอนหายใจเข้า

ความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง Wheezing และ Rhonchi:

นอกจากเสียงวี๊ดและเสียงครืดคราดแล้ว ยังมีเสียงปอดผิดปกติอื่นๆ เช่น เสียงแตก (Crackles) ซึ่งเป็นเสียงที่เกิดจากการเปิดของถุงลมที่ยุบตัวลง มักพบในผู้ป่วยโรคปอดบวม น้ำท่วมปอด หรือภาวะหัวใจล้มเหลว

การแยกแยะเสียงปอดผิดปกติเหล่านี้ ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญของแพทย์ ดังนั้น หากมีอาการผิดปกติเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจ ควรปรึกษาแพทย์เพื่อรับการวินิจฉัยและรักษาที่ถูกต้อง