ผ่าตัดตาทำไมต้องนอนคว่ำหน้า

ผ่าตัดตาแล้วทำไมต้องคว่ำหน้า? ไขความลับเบื้องหลังท่านอนพิเศษ

การผ่าตัดตาบางชนิด โดยเฉพาะการผ่าตัดจอประสาทตา จำเป็นต้องอาศัยความแม่นยำและการดูแลเป็นพิเศษหลังการผ่าตัด หนึ่งในคำแนะนำที่อาจสร้างความประหลาดใจและไม่สะดวกสบายให้กับผู้ป่วยคือการนอนคว่ำหน้า ท่านอนที่ดูเหมือนจะท้าทายแรงโน้มถ่วงนี้ มีเหตุผลทางการแพทย์ที่สำคัญรองรับอยู่

ภายในดวงตาของเรา จอประสาทตาเปรียบเสมือนฟิล์มรับภาพที่ละเอียดอ่อน การผ่าตัดบางชนิด เช่น การรักษารอยโรคที่จอประสาทตา หรือภาวะจอประสาทตาหลุดลอก ศัลยแพทย์จำเป็นต้องใช้ฟองแก๊สพิเศษ (เช่น ซัลเฟอร์เฮกซะฟลูออไรด์ หรือ C3F8) หรือน้ำยาชนิดพิเศษ เพื่อช่วยพยุงและกดจอประสาทตาให้แนบสนิทกับผนังลูกตา คิดง่ายๆ เหมือนการใช้กาวหรือเทปใสติดกระดาษที่ฉีกขาด ฟองแก๊สหรือน้ำยาเหล่านี้จะทำหน้าที่เป็น “ตัวกด” ชั่วคราว ช่วยให้จอประสาทตาที่ได้รับการซ่อมแซมยึดติดกับผนังลูกตาได้อย่างสมบูรณ์ และป้องกันการลอกหลุดซ้ำ

ทีนี้ ท่านอนคว่ำหน้าเข้ามามีบทบาทสำคัญอย่างไร? คำตอบคือ แรงโน้มถ่วง เมื่อเรานอนคว่ำหน้า แรงโน้มถ่วงจะดึงให้ฟองแก๊สหรือน้ำยาที่ฉีดเข้าไปในดวงตา ลอยตัวขึ้นไปกดทับบริเวณที่ต้องการรักษาบนจอประสาทตาได้อย่างแม่นยำและมีประสิทธิภาพ เพิ่มโอกาสให้จอประสาทตาที่เสียหายยึดติดกันได้ดี ลดความเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อน และส่งเสริมการรักษาให้หายเร็วยิ่งขึ้น

ระยะเวลาที่ต้องนอนคว่ำหน้าจะแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล ขึ้นอยู่กับชนิดของการผ่าตัด ขนาดและตำแหน่งของรอยโรค รวมถึงดุลยพินิจของศัลยแพทย์ บางรายอาจต้องนอนคว่ำหน้าเพียงไม่กี่วัน ขณะที่บางรายอาจต้องนอนนานหลายสัปดาห์ แพทย์จะเป็นผู้ให้คำแนะนำเฉพาะเจาะจง รวมถึงวิธีการปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง เพื่อให้การรักษาบรรลุผลสำเร็จสูงสุด ดังนั้น แม้จะไม่สะดวกสบายนัก แต่การปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัดคือกุญแจสำคัญสู่การฟื้นฟูสุขภาพตาให้กลับมาสมบูรณ์