เด็กและเยาวชนควรมีลักษณะที่พึงประสงค์อย่างไรบ้าง

เด็กและเยาวชนควรมีลักษณะที่พึงประสงค์อย่างไรบ้าง? อืม… คำถามนี้มันหนักใจจริงๆ นะ! เหมือนจะง่าย แต่พอคิดจริงๆ แล้วมันซับซ้อนกว่าที่คิดเยอะเลยอะ แบบว่า… 6 ข้อที่เค้าว่ากันน่ะ ฉันอ่านแล้วรู้สึกเหมือนกำลังอ่านสเปคการสร้างหุ่นยนต์ซูเปอร์สมาร์ทเลยอ่ะ! เด็กๆ จะต้องเก่งทุกอย่าง เรียนดี กีฬาเด่น นิสัยดี โอ้โห! เหนื่อยแทนเด็กๆ เลย

เอาจริงๆ ฉันว่าเด็กๆ ไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟกต์ขนาดนั้นหรอกนะ คือ… สมัยฉันเด็กๆ ฉันก็ไม่ใช่เด็กดีเลิศประเสริฐศรีอะไรหรอก เรียนก็ไม่ได้เทพมาก บางวิชาได้เกรด C ก็มี(แอบเขินนิดหน่อย!) แต่ฉันมีความสุขกับการวาดรูป เล่นกีฬา แอบไปเที่ยวกับเพื่อนๆ (ห้ามบอกแม่นะ!) แค่นั้นเอง แต่ฉันก็โตมาได้ นะ

บางทีการกดดันให้เด็กเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็นมากเกินไป มันอาจจะทำให้เค้า… ขาดอะไรบางอย่างไป ใช่ไหม? แบบว่า ขาดความเป็นตัวเอง ขาดความสุข หรือบางที ถึงแม้จะเก่งกาจทุกอย่าง แต่ดันไม่มีความสุข มันก็… ไม่คุ้มค่า ใช่มั้ยล่ะ? เหมือนอย่างเพื่อนฉันคนนึง เรียนเก่งมาก สอบได้ที่หนึ่งตลอด แต่เค้าดูเครียดๆ ตลอดเวลา แทบไม่มีเวลาทำอะไรสนุกๆ เลย สงสารเพื่อนจัง

เราควรปล่อยให้เด็กๆ ได้เป็นตัวเอง ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ ผิดบ้าง ถูกบ้าง มันเป็นเรื่องปกติ ใช่ป่ะ? สำคัญกว่าคือ เค้ารู้จักผิดชอบชั่วดี รู้จักเคารพคนอื่น และรู้จักรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตัวเองทำ แค่นี้ก็พอแล้วแหละ ไม่ต้องไปซีเรียสเรื่องอื่นมากมายหรอก อย่างน้อยๆ ก็สำหรับฉันนะ คิดแบบนี้

ส่วนเรื่องตัวเลขสถิติวิจัยต่างๆ โน่นนั่นนี่ เอาจริงๆ ฉันก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ (ขี้เกียจอ่าน! อิอิ) แต่ถ้าจะให้พูด ฉันว่าความสุขของเด็กมันวัดไม่ได้ด้วยตัวเลขหรอกนะ มันเป็นอะไรที่… จับต้องไม่ได้ แต่รู้สึกได้ (อธิบายยากจัง!) เป็นความรู้สึกดีๆ ที่อยู่ภายในใจ มากกว่า อืม… ฉันว่าฉันพูดมากไปแล้วมั้งเนี่ย จบดีกว่า!