จะรู้ได้ไงว่าตัวเองเป็นแพนิค

หัวใจเต้นรัว หายใจติดขัด…หรือคุณกำลังเผชิญกับอาการแพนิค?

ความวิตกกังวลเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน แต่เมื่อความกังวลนั้นพุ่งทะยานจนกลายเป็น “อาการแพนิค” ชีวิตของคุณอาจเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง อาการแพนิคไม่ใช่แค่ “รู้สึกกลัว” ธรรมดาๆ มันคือการโจมตีของความกลัวอย่างรุนแรง มาพร้อมกับอาการทางกายภาพที่น่าตกใจ และมักไม่สามารถระบุสาเหตุได้อย่างชัดเจน ทำให้ผู้ประสบภาวะนี้รู้สึกสับสนและหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองกำลังเผชิญกับอาการแพนิค? คำตอบไม่ได้ง่ายเหมือนกับการตรวจสอบอาการไข้ แต่การสังเกตอาการเหล่านี้ร่วมกันอาจช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองได้ดียิ่งขึ้น:

สัญญาณเตือนของอาการแพนิค:

อาการแพนิคไม่ได้แสดงออกในรูปแบบเดียวกันกับทุกคน แต่โดยทั่วไปแล้ว มักจะมีอาการทางกายภาพและจิตใจร่วมกัน เช่น:

• อาการทางกายภาพ: ใจสั่นหรือเต้นเร็ว หายใจลำบากหรือรู้สึกอึดอัด หน้ามืด วิงเวียน เหงื่อออกมากผิดปกติ รู้สึกหนาวสั่น ชาหรือรู้สึกเสียวซ่าที่ปลายมือปลายเท้า ปวดแน่นหน้าอก คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย รู้สึกเหมือนกำลังจะหมดสติ ความรู้สึกไม่มั่นคง เหมือนกำลังลอยหรือเป็นลม

• อาการทางจิตใจ: ความกลัวอย่างรุนแรง ความรู้สึกตกใจ ความรู้สึกเสียการควบคุม ความรู้สึกตาย ความคิดเชิงลบที่รุนแรง ความรู้สึกไม่มั่นคง ความรู้สึกแปลกแยก ความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง

ความแตกต่างระหว่างความวิตกกังวลกับอาการแพนิค:

ความวิตกกังวลเป็นความรู้สึกกังวลหรือกังวลใจทั่วไป มักมีสาเหตุมาจากเหตุการณ์หรือสถานการณ์ต่างๆ และระดับความรุนแรงอาจแตกต่างกันไป ในขณะที่อาการแพนิคเป็นการโจมตีของความกลัวที่รุนแรง เกิดขึ้นอย่างฉับพลันและไม่คาดคิด และมักมาพร้อมกับอาการทางกายภาพที่รุนแรง ส่งผลกระทบต่อชีวิตประจำวันอย่างมาก

สิ่งที่ควรทำเมื่อสงสัยว่าตัวเองมีอาการแพนิค:

หากคุณสังเกตเห็นอาการดังกล่าว อย่าเพิ่งตกใจ การรับรู้เป็นก้าวแรกที่สำคัญ ควร:

• บันทึกอาการ: จดบันทึกเวลา สถานที่ และอาการที่เกิดขึ้น เพื่อช่วยแพทย์ในการวินิจฉัย
• ปรึกษาแพทย์หรือจิตแพทย์: แพทย์จะทำการตรวจร่างกายและประเมินอาการ เพื่อแยกแยะจากโรคอื่นๆ และให้การรักษาที่เหมาะสม การบำบัดทางจิตวิทยาเช่น Cognitive Behavioral Therapy (CBT) อาจช่วยให้คุณจัดการกับความวิตกกังวลและอาการแพนิคได้อย่างมีประสิทธิภาพ
• ดูแลสุขภาพกายและใจ: การรับประทานอาหารที่ดี การออกกำลังกาย การพักผ่อนอย่างเพียงพอ และการฝึกผ่อนคลาย เช่น การทำสมาธิ โยคะ หรือการหายใจลึกๆ จะช่วยลดความเครียดและป้องกันอาการกำเริบ

การรับรู้และการแสวงหาความช่วยเหลืออย่างทันท่วงที เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการจัดการกับอาการแพนิค อย่าปล่อยให้ความกลัวครอบงำชีวิตของคุณ เริ่มต้นจากการพูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญ และก้าวไปสู่การใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและมีคุณภาพได้อีกครั้ง