โรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ยเป็นยังไง

โรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ย (Tendinopathy): ภัยเงียบที่คุกคามข้อต่อ

โรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ย หรือที่รู้จักกันในชื่อ เทนดิโนพาธี (Tendinopathy) เป็นภาวะที่เส้นเอ็นซึ่งทำหน้าที่เชื่อมต่อกล้ามเนื้อกับกระดูก เกิดการอักเสบและเสื่อมสภาพ แม้จะไม่ได้เป็นโรคที่ร้ายแรงถึงขั้นเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ก็สร้างความเจ็บปวดและทรมานให้ผู้ป่วยอย่างมาก โดยเฉพาะบริเวณที่พบได้บ่อยคือ หัวเข่าและข้อศอก แต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้กับเส้นเอ็นส่วนอื่นๆของร่างกายเช่น ข้อมือ ไหล่ และสะโพก ความร้ายกาจของโรคนี้คือการค่อยๆลุกลามและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตอย่างเห็นได้ชัด หากปล่อยไว้โดยไม่รักษาอาจนำไปสู่ความพิการได้ในที่สุด

อาการที่บ่งชี้ว่าคุณอาจกำลังเผชิญกับโรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ยนั้น มีตั้งแต่ระดับความรุนแรงน้อยไปจนถึงมาก เริ่มจากอาการปวดเล็กน้อย รู้สึกตึงหรือไม่สบายบริเวณข้อต่อที่ได้รับผลกระทบ ซึ่งมักจะรุนแรงมากขึ้นหลังจากการออกกำลังกายหรือใช้งานข้อต่อนั้นๆ ในระยะเริ่มแรก อาการปวดอาจหายไปหลังจากพักผ่อน แต่ถ้าปล่อยทิ้งไว้ อาการปวดจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปวดแม้ในขณะพัก นอกจากอาการปวดแล้ว ผู้ป่วยอาจพบอาการบวม อักเสบ มีรอยแดง และรู้สึกแข็งเกร็งบริเวณข้อต่อ การเคลื่อนไหวอาจทำได้ลำบาก และในบางกรณีอาจมีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดหรือรู้สึกเหมือนมีอะไรขัดๆ ในข้อต่อด้วย

สาเหตุของโรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ยนั้นมีความหลากหลาย ปัจจัยหลักๆ ที่พบได้บ่อย ได้แก่ การใช้งานข้อต่อมากเกินไป เป็นเวลานานติดต่อกัน หรือ การออกกำลังกายที่หนักเกินไปโดยไม่ได้เตรียมตัวให้พร้อม เช่น นักกีฬา หรือบุคคลที่ต้องทำงานที่ใช้แรงงานซ้ำๆ เช่น การยกของหนัก การทำงานคอมพิวเตอร์เป็นเวลานาน หรือแม้แต่การเล่นกีฬาที่ต้องใช้ข้อต่ออย่างหนักหน่วง นอกจากนี้ อายุที่เพิ่มขึ้นก็เป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญ เนื่องจากเส้นเอ็นจะเสื่อมสภาพตามธรรมชาติ ทำให้มีความแข็งแรงน้อยลง เสี่ยงต่อการอักเสบและฉีกขาดได้ง่ายขึ้น การบาดเจ็บที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน เช่น การล้ม การกระแทก หรือการบิดข้อต่ออย่างรุนแรง ก็สามารถทำให้เกิดโรคนี้ได้เช่นกัน และปัจจัยทางพันธุกรรมก็อาจมีส่วนเกี่ยวข้อง ทำให้บางคนมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคนี้มากกว่าคนอื่นๆ

การรักษาโรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ยนั้นขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการ ในระยะเริ่มต้น แพทย์อาจแนะนำให้พักผ่อน ประคบเย็น และใช้ยาแก้ปวดลดอักเสบ เช่น ไอบูโปรเฟน หรือพาราเซตามอล การทำกายภาพบำบัดก็เป็นอีกวิธีที่สำคัญ เพื่อช่วยเพิ่มความแข็งแรงและความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและเส้นเอ็น การฝึกฝนการออกกำลังกายที่ถูกต้องและเหมาะสมกับสภาพร่างกาย การหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้ข้อต่อได้รับแรงกระแทกอย่างรุนแรง และการปรับเปลี่ยนท่าทางการทำงานหรือการเล่นกีฬาให้ถูกต้องก็เป็นสิ่งสำคัญในการป้องกันไม่ให้โรคกำเริบ

ในกรณีที่อาการรุนแรง แพทย์อาจพิจารณาฉีดยาคอร์ติโคสเตียรอยด์เพื่อลดอาการอักเสบ หรือในกรณีที่รุนแรงมาก อาจต้องผ่าตัด แต่การผ่าตัดมักเป็นทางเลือกสุดท้าย เนื่องจากมีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนได้ ดังนั้นการป้องกันจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด การออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ การดูแลสุขภาพร่างกายอย่างเหมาะสม และการฟังร่างกายของตนเอง จะช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคเส้นเอ็นเปื่อยยุ่ยได้อย่างมีประสิทธิภาพ