โรคกระดูกพรุนอยู่ได้กี่ปี

18 การดู
ระยะเวลาการอยู่รอดในผู้ป่วยโรคกระดูกพรุนแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ เช่น อายุ เพศ ความรุนแรงของโรค และการรักษาที่ได้รับ โดยทั่วไปแล้ว ผู้ป่วยที่มีโรคกระดูกพรุนโดยไม่ทำการรักษาจะมีอายุขัยที่ลดลงประมาณ 5-10 ปี แต่หากได้รับการรักษาที่เหมาะสม การพยากรณ์โรคจะดีขึ้นอย่างมาก และผู้ป่วยสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานเกือบเท่ากับประชากรทั่วไป
ข้อเสนอแนะ 0 การถูกใจ

ระยะเวลาการอยู่รอดและการพยากรณ์โรคของโรคกระดูกพรุน

โรคกระดูกพรุนเป็นภาวะที่ทำให้กระดูกมีความพรุนและอ่อนแอลง เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดกระดูกหัก ระยะเวลาการอยู่รอดในผู้ป่วยโรคกระดูกพรุนแตกต่างกันอย่างมาก ขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ เช่น อายุ เพศ ความรุนแรงของโรค และการรักษาที่ได้รับ

ระยะเวลาการอยู่รอดโดยไม่ทำการรักษา

ผู้ป่วยโรคกระดูกพรุนที่ไม่ได้รับการรักษาจะมีอายุขัยสั้นลง โดยทั่วไปแล้วจะลดลงประมาณ 5-10 ปี ความเสี่ยงของการเสียชีวิตเพิ่มขึ้นเนื่องจากภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับกระดูกหัก เช่น การติดเชื้อ การบาดเจ็บของไขสันหลัง และการเสียชีวิตฉับพลัน

ระยะเวลาการอยู่รอดด้วยการรักษา

ด้วยการรักษาที่เหมาะสม ผู้ป่วยโรคกระดูกพรุนสามารถมีอายุขัยที่ยาวนานขึ้นอย่างมาก การรักษาช่วยลดความเสี่ยงของกระดูกหัก ช่วยรักษาความหนาแน่นของกระดูก และลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้อง งานวิจัยพบว่าการรักษาด้วยยาต้านการดูดซึมกระดูกสามารถลดความเสี่ยงของการเสียชีวิตจากทุกรูปแบบลงถึง 20%

ปัจจัยที่มีผลต่อการพยากรณ์โรค

นอกจากการรักษาแล้ว ปัจจัยอื่นๆ ที่ส่งผลต่อการพยากรณ์โรคของโรคกระดูกพรุน ได้แก่:

  • อายุ: ผู้สูงอายุมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตจากกระดูกหักมากขึ้น
  • เพศ: ผู้หญิงมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคกระดูกพรุนมากกว่าผู้ชาย และมักจะมีความรุนแรงของโรคมากกว่า
  • ความรุนแรงของโรค: ผู้ป่วยที่มีความรุนแรงของโรคมากขึ้น เช่น มีความหนาแน่นของกระดูกต่ำกว่า และมีกระดูกหักหลายครั้ง จะมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตสูงขึ้น
  • ปัจจัยร่วม: ผู้ที่มีโรคประจำตัวอื่น เช่น โรคหัวใจ โรคปอด หรือโรคมะเร็ง จะมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตสูงขึ้น

การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเพื่อยืดอายุขัย

นอกจากการรักษาแล้ว ผู้ป่วยโรคกระดูกพรุนยังสามารถปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเพื่อยืดอายุขัย ได้แก่:

  • การออกกำลังกายที่เหมาะสม: การฝึกความแข็งแรงและการฝึกสมดุลช่วยเพิ่มความหนาแน่นของกระดูกและลดความเสี่ยงของการล้ม
  • รับประทานอาหารที่มีแคลเซียมและวิตามินดี: แคลเซียมและวิตามินดีจำเป็นต่อสุขภาพกระดูก
  • หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่และดื่มแอลกอฮอล์: การสูบบุหรี่และดื่มแอลกอฮอล์สามารถทำให้กระดูกพรุนแย่ลง
  • การจัดการความเจ็บปวด: การจัดการความเจ็บปวดจากกระดูกหักอย่างเหมาะสมช่วยลดภาวะแทรกซ้อนและปรับปรุงคุณภาพชีวิต

โดยสรุป ระยะเวลาการอยู่รอดของผู้ป่วยโรคกระดูกพรุนแตกต่างกันอย่างมากขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ การรักษาที่เหมาะสมสามารถช่วยยืดอายุขัยและปรับปรุงการพยากรณ์โรคได้อย่างมาก การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตที่เหมาะสมก็สามารถช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดกระดูกหักและยืดอายุขัยได้เช่นกัน