อาการเมาน้ำตาลเป็นยังไง

เมื่อน้ำตาลกลายเป็นยาเสพติด: ทำความรู้จักอาการเมาน้ำตาล และความเชื่อมโยงกับความเครียด

อาการเมาน้ำตาล หรือที่เรียกกันอย่างไม่เป็นทางการว่า “น้ำตาลตก” นั้น แท้จริงแล้วไม่ใช่อาการทางการแพทย์ที่ถูกต้องแม่นยำ คำนี้มักใช้เรียกอาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากบริโภคอาหารหรือเครื่องดื่มที่มีน้ำตาลสูง และมักสับสนกับภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ (Hypoglycemia) ซึ่งเป็นภาวะที่ร้ายแรงกว่า อย่างไรก็ตาม อาการที่ผู้คนมักเรียกว่า “เมาน้ำตาล” นั้นมีความหลากหลาย และมักสัมพันธ์กับปริมาณน้ำตาลที่รับประทานเข้าไป รวมถึงปัจจัยอื่นๆ เช่น การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด และสุขภาพโดยรวม

อาการที่มักเกิดขึ้นหลังจากรับประทานอาหารหวานมากๆ อาจรวมถึง:

• ความรู้สึกอ่อนเพลียหรือเหนื่อยล้าอย่างรวดเร็ว: หลังจากช่วงแรกของพลังงานที่ได้จากน้ำตาล ร่างกายจะประสบกับภาวะน้ำตาลในเลือดลดลงอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดความรู้สึกอ่อนแรง หมดเรี่ยวแรง
• หงุดหงิด กระวนกระวายใจ หรืออารมณ์แปรปรวน: การเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำตาลในเลือดอย่างรวดเร็วสามารถส่งผลต่อระดับสารเคมีในสมอง ทำให้เกิดอาการหงุดหงิด ฉุนเฉียว และอารมณ์แปรปรวนได้ง่าย
• ปวดศีรษะหรือวิงเวียนศีรษะ: การขาดพลังงานในสมองอาจทำให้เกิดอาการปวดศีรษะ เวียนหัว หรือรู้สึกมึนงง
• รู้สึกหิวโหยอย่างรุนแรง: ร่างกายพยายามเรียกร้องพลังงานเพิ่มเติมหลังจากน้ำตาลในเลือดลดลง ส่งผลให้เกิดความหิวโหยอย่างรุนแรง และอาจอยากกินของหวานเพิ่มขึ้นอีก
• ความเข้มข้นลดลง ความจำเสื่อม: การขาดพลังงานในสมองส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของสมอง ทำให้รู้สึกเบลอ ความจำไม่ดี และความสามารถในการจดจ่อลดลง

ความเครียดเรื้อรังและวงจรของการติดหวาน:

สิ่งสำคัญที่ควรรู้คือ ความเครียดเรื้อรังสามารถส่งผลอย่างมีนัยสำคัญต่อการเลือกอาหารของเรา เมื่อเผชิญกับความเครียด ร่างกายจะหลั่งฮอร์โมนคอร์ติซอล ซึ่งส่งผลให้เราอยากอาหารที่มีรสชาติหวานๆ เพื่อปลอบประโลมตัวเอง และนำไปสู่การบริโภคอาหารหวานๆ ในปริมาณมาก เป็นวงจรอุบาทว์ที่อาจทำให้ติดหวานได้ และนำไปสู่อาการที่กล่าวมาข้างต้นบ่อยขึ้น และรุนแรงมากขึ้น ดังนั้น การจัดการความเครียดจึงเป็นส่วนสำคัญในการควบคุมพฤติกรรมการรับประทานอาหารและป้องกันอาการ “เมาน้ำตาล”

ข้อควรระวัง: หากคุณประสบกับอาการเหล่านี้บ่อยครั้ง และมีความกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของคุณ ควรปรึกษาแพทย์หรือผู้เชี่ยวชาญด้านโภชนาการ เพื่อตรวจหาสาเหตุที่แท้จริง และวางแผนการดูแลสุขภาพที่เหมาะสม อย่าเพิ่งวินิจฉัยตัวเอง และพยายามรักษาด้วยตัวเอง เพราะอาการเหล่านี้อาจเป็นสัญญาณของปัญหาสุขภาพอื่นๆ ที่ร้ายแรงกว่าได้

บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ความรู้เบื้องต้นเท่านั้น ไม่ใช่คำแนะนำทางการแพทย์ โปรดปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญสำหรับคำแนะนำทางการแพทย์เฉพาะบุคคล